Spory prawne w transporcie międzynarodowym – quiz kontrolny
Zaznacz „Tak” lub „Nie” przy każdym zdaniu.
Uwaga: w większości pytań kluczem jest połączenie CMR + lokalnej praktyki sądowej (Francja, Austria, Włochy, UK).
Czy CMR zapewnia pełną jednolitość praktyki sądowej w całej Europie, tak że ten sam spór zakończy się identycznie w każdym kraju?
Czy wybór sądu i prawa właściwego może realnie przesądzić o szansach odzyskania należności od zagranicznego kontrahenta?
Czy w Austrii brak tłumaczeń przysięgłych i niekompletna dokumentacja mogą istotnie osłabić pozycję powoda, nawet jeśli ma on „merytorycznie rację”?
Czy francuska instytucja action directe pozwala przewoźnikowi dochodzić zapłaty zarówno od nadawcy, jak i od odbiorcy ładunku?
Czy francuskie sądy zazwyczaj uznają ogólną formułę „z zastrzeżeniem kontroli” na CMR za wystarczające i skuteczne zastrzeżenie co do stanu ładunku?
Czy we Włoszech powszechne zatory płatnicze i bardzo długie postępowania sądowe znacząco zwiększają ryzyko dochodzenia frachtu?
Czy po brexicie Wielka Brytania całkowicie przestała stosować Konwencję CMR w przewozach międzynarodowych?
Czy standardowe warunki RHA/BIFA w Wielkiej Brytanii często zawierają zarówno limity odpowiedzialności przewoźnika, jak i klauzule wyłącznej jurysdykcji sądów angielskich?
Czy zasada „loser pays” oznacza, że w sporach w Wielkiej Brytanii koszty postępowania są co do zasady dzielone po równo między obie strony, niezależnie od wyniku sporu?
Czy staranna dokumentacja (zlecenia, prawidłowo wypełnione CMR, protokoły, korespondencja mailowa) jest podstawowym narzędziem przewoźnika w sporach z zagranicznymi kontrahentami?
Czy świadome negocjowanie w umowie jurysdykcji (wyboru sądu) i prawa właściwego może być dla przewoźnika równie ważne, jak sama wysokość stawki frachtowej?